Ślubowanie myśliwego

Ślubowanie otwiera obrzęd, z którym spotyka się każdy młody myśliwy przyjęty do Polskiego Związku Łowieckiego. Kiedy staż w kole łowieckim i administracyjne kłopoty ma już za sobą, a w skład ich wchodzą (egzamin, dokumenty wymagane prawem i regulaminem, zaświadczenia i zezwolenia uzyskane, wpisowe), może wówczas złożyć uroczyste ślubowanie i rozpocząć życie myśliwskie. Obrzęd ślubowania wprowadza młodego myśliwego w klimat tradycji i obyczaju łowieckiego. Ślubowanie przeprowadza się w zasadzie w łowisku w czasie zbiórki myśliwych przed pierwszym zbiorowym polowaniem, w którym bierze udział młody myśliwy.

Ślubowanie może również odbyć się podczas posiedzenia Wojewódzkiej Rady Łowieckiej lub innych uroczystości. Podczas ślubowania towarzyszy młodemu myśliwemu jego opiekun, który sprawował piecze nad nim podczas odbywania stażu. Ślubowanie powinno mieć uroczysty charakter. Ślubowanie przyjmuje przewodniczący zarządu koła, łowczy lub prowadzący polowanie. Dla uświetnienia uroczystości może w niej współuczestniczyć najstarszy wiekiem myśliwy bądź posiadacz odznaczenia „Złom”. Ślubujący wywołany zostaje z szeregu myśliwych przygotowanych do odprawy. Ślubujący powtarza tekst klęcząc na lewym kolanie, z odkryta głowa (okrycia głowy zdejmują wszyscy uczestnicy ślubowania ), broń trzyma w lewym ręku, pionowo oparta stopka o ziemie, za nim stoi opiekun trzymając prawa dłoń lub kordelas na jego ramieniu.

Tekst ślubowania

Przystępując do grona polskich myśliwych ślubuję uroczyście:
przestrzegać sumiennie praw łowieckich,
postępować zgodnie z zasadami etyki łowieckiej,
zachowywać tradycje polskiego łowiectwa,
dbać o dobre imię łowiectwa i godność polskiego myśliwego.
Po wypowiedzeniu formuły myśliwy wstaje, przyjmujący ślubowanie podaje
mu rękę i wypowiada słowa:
Na chwałę polskiego łowiectwa bądź prawym myśliwym, niech Ci bór darzy.