Zasady pozyskiwania zwierzyny łownej w Polsce

Łowiectwo, jako dziedzina życia społecznego, posiada swoje ustawy i normy, które regulują działalność myśliwych i kół łowieckich. Ujęte są one w prawie łowieckim wydanym w roku 1995. Wtedy jednak określono tylko najważniejsze zasady i normy. Następne nowelizacje cały czas pozwalają na regulowanie wielu spornych kwestii i zasad.

Wszystkie zasady i akty są podyktowane dbaniem o środowisko naturalne i zwierzynę. Cały zbiór praw i zasad szeroko nawiązuje również do przestrzegania etyki łowieckiej. Ma to przede wszystkim związek z bogatą tradycją i obyczajami zapisanymi w historii myślistwa, które dla każdego członka PZŁ są bardzo ważne.

Można wyróżnić szczegółową definicję łowiectwa zawartą w prawie łowieckim. Określa się je jako element, który służy do ochrony środowiska naturalnego. W jego skład wchodzi zarówno ochrona zwierzyny łownej jak i odpowiednia regulacja osobników jednego gatunku w taki sposób, aby można było racjonalnie gospodarować zasobami rolnymi i leśnymi.
Ważną kwestią, która jest wymieniona w liście celów łowiectwa (zawartych w prawie łowieckim, artykuł 3) jest zachowanie równowagi środowiska przyrodniczego, czyli dbanie o odpowiednią liczbę gatunków zwierzyny. Dlatego jako główny cel łowiectwa można wymienić regulację populacji różnych zwierząt w środowisku. W ślad za tym idzie ochrona przyrody, to jest naturalnych miejsc przebywania zwierzyny z jak najmniejszą ingerencją w nie człowieka. Również jednym z celów jest spełnianie potrzeb społecznych jeśli chodzi o myślistwo i tradycje, jakie się w nim zawierają.

 

Więcej informacji można zyskać sięgając do Prawa Łowieckiego, które szczegółowo odnosi się do poszczególnych kwestii.